ASSEMBLEA NACIONAL CATALANA

Katalońskie Zgromadzenie Narodowe (Assemblea Nacional Catalana) jest oddolną i jednolitą organizacją, której ostatecznym celem jest osiągnięcie niepodległości przez naród kataloński, przy użyciu środków demokratycznych i pokojowych. ANC nie jest zależne od żadnych organizacji politycznych. Jest to stowarzyszenie obywateli, którzy przynależą do niego w sposób dobrowolny i indywidualny. Wszystkich członków Zgromadzenia jednoczy przekonanie, że Katalonia ma prawo do zabrania głosu i wyrażenia własnej opinii na arenie międzynarodowej, a co za tym idzie - ma prawo stać się demokratycznym państwem, jak wiele innych. 

ANC zostało oficjalnie powołane 10 marca 2012 roku w Palau Sant Jordi (Barcelona) w obecności 7000 osób, jednakże utworzone było już w roku poprzednim, podczas Narodowej Konferencji w sprawie Wolnego Państwa Katalońskiego.

ANC współtworzy 17 tysięcy członków i 16 tysięcy sympatyków, którzy bezinteresownie pracują dla wolności swojego narodu. Wszyscy oni zbierają się na ponad 400 zgromadzeniach terytorialnych ANC w całym kraju, a także pięćdziesięciu zgromadzeniach sektorowych.

  

Dziś Katalońskie Zgromadzenie Narodowe jest fundamentalnym narzędziem nowego procesu politycznego. Zgodnie z katalońską tradycją zgromadzeniową, jest to organizacja otwarta i społeczna: kataloński ruch niepodległościowy przyjmuje do swoich szeregów wszystkich, niezależnie od miejsca urodzenia, kultury czy też języka ojczystego. Mimo, iż Zgromadzenie jest nową organizacją, posiada głębokie korzenie. Oczywistym prekursorem ANC było Zgromadzenie Katalonii (Assemblea de Catalunya), jednolity ruch, który jednoczył wszystkie ugrupowania demokratyczne w kraju do końca dyktatury generała Franco, stawiając sobie za cel przywrócenie utraconych wcześniej swobód obywatelskich i społecznych, które dyktatura Franco na zawsze próbowała wyeliminować. 

ANC na świecie

ANC kierowane jest przez Sekretariat Narodowy, w którego skład wchodzą mężczyźni i kobiety wybrani w sposób demokratyczny. Główna siła ANC leży jednakże w oddolnych strukturach organizacji, w jej zgromadzeniach regionalnych oraz sektorowych. Każdy przynależy do zgromadzenia regionalnego w swojej wsi lub mieście. Zgromadzenia sektorowe jednoczą członków, którzy mają podobne funkcje, zawody i etc np. przedsiębiorców, rolników, dziennikarzy itp. Wszyscy oni mają przekazywać informacje dotyczące dążenia do suwerenności grupom profesjonalistów i stowarzyszeniom. W międzyczasie, Katalończycy zamieszkujący różne części świata także tworzą własne zgromadzenia sektorowe, nazywane Catalunya Exterior (Katalonia za granicą), dzięki czemu mogą dzielić się pomysłami, wiadomościami i koordynować działania. Cała ta ogromna struktura (która od marca 2013 posiada około 13.600 członków oraz około 13.500 zwolenników), powstała w stosunkowo krótkim czasie, od samego początku skrupulatnie realizując kryteria wewnętrznej demokracji partycypacyjnej.

Plaza Catalunya, 11.09.2012

Katalońskie Zgromadzenie Narodowe zorganizowało najbardziej tłumną mobilizację w historii Katalonii i jedną z największych w całej Europie – 11 września 2012 – podczas której półtora miliona osób – ponad 20% obywateli Katalonii – wyszło na ulice Barcelony, aby opowiedzieć się za odzyskaniem niepodległości. Wraz z manifestacją Katalończycy pokazali, że istnieje wymagana większość, która jest za niepodległością Katalonii i wezwali klasę polityczną do podjęcia kroków niezbędnych do utworzenia niezależnego państwa. Sukces tej inicjatywy przerósł wszelkie oczekiwania. W południe 11 września ponad półtorej miliona Katalończyków zgromadziło się na ulicach stolicy Katalonii, by domagać się, aby ich kraj stał się nowym, suwerennym państwem europejskim. Marsz był wydarzeniem pokojowym, prowadzonym i finansowanym przez społeczność obywateli, którzy przyjechali ze wszystkich stron Katalonii. Do marszu przyłączyły się także partie polityczne. 

Prezydent Katalońskiego Rządu (Generalitat), Artur Mas, wysłuchał i wziął sobie do serca komunikat pochodzący od społeczeństwa. W związku z tym rozwiązał Parlament i zwołał przedterminowe wybory, aby poddać przekaz ludu testowi wyborczemu. Wybory zakończyły się niepodważalnym zwycięstwem grup popierających samostanowienie państwa Katalonii. 

Życzeniem ANC jest aby reszta świata dowiedziała się, z należytą przejrzystością i dokładnością, jakie są prawdziwe powody dla których miliony Katalończyków chcą w sposób pokojowy wyegzekwować swoje prawo do decydowania o swojej przyszłości, na drodze referendum, tak jak dzieje się to w sprawie innych narodów Szkocji czy Quebec.

Jeśli zostaną osiągnięte wszystkie etapy wymienione poniżej, ANC zostanie rozwiązane. 

Etap 1: Prawo do samostanowienia

Tak jak wiele narodów na świecie, Katalończycy również mają prawo do samostanowienia. Jest to podstawowe prawo człowieka - indywidualne oraz zbiorowe - które zostało wielokrotnie uznane przez prawo międzynarodowe, zarówno w teorii, jak i w praktyce.

Jak głosi Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych (Część 1, Art. 1): “Wszystkie narody mają prawo do samostanowienia. Z mocy tego prawa swobodnie określają one swój status polityczny i swobodnie zapewniają swój rozwój gospodarczy, społeczny i kulturalny." 23 stycznia 2013 roku, Parlament Katalonii ogłosił, że Katalonia jest suwerenną jednostką (przy poparciu 85 głosów, 41 przeciw i 2 wstrzymujących się), podkreślając, że “jest to początek procesu, dzięki któremu obywatele Katalonii będą mogli decydować o swojej przyszłości politycznej” (Deklaracja o suwerenności Katalonii).

Etap 2: Demokratyczne referendum

Referendum w sprawie niepodległości Katalonii odbędzie się 9 listopada 2014 roku, na podstawie umowy zawartej 18 grudnia 2012 pomiędzy prezydentem Arturem Mas, przewodniczącym partii Convergència i Unió (Zbieżność i Związek) oraz Oriolem Junqueres z Esquerra Republicana de Catalunya (Republikańskiej Lewicy Katalonii). Umowa ta, zwana potocznie jako Umowa o wolności, została zawarta przed dwie ogromne siły polityczne, przy poparciu bezwzględnej większości głosów w wyborach do Parlamentu, 25 listopada 2012 roku. Wybory te zostały zrealizowane w wyniku demonstracji niepodległościowej zorganizowanej przez ANC.

Etap 3: Niepodległość

Jeśli większość obywateli 9 listopada 2014 zagłosuje na tak, Kataloński Parlament powinien zadeklarować niepodległość Katalonii oraz rozpocząć negocjacje z rządem hiszpańskim, w celu ustanowienia suwerennego państwa katalońskiego. Będzie to zgodnie z Art. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych.

W nawiązaniu do precendensu, ustanowionego przez Sąd Najwyższy Kanady, dotyczącego Québec, państwo hiszpańskie nie będzie miało bezpośredniego obowiązku przyznania niepodległości Katalonii, nawet w przypadku przeważającej ilości głosów “za” w referendum.

Ale będzie miało powinność, aby “uznać oraz uszanować wyraz demokratycznej woli ludu”, a co za tym idzie, rozpocząć rozmowy z Parlamentem Katalonii, reprezentującym Katalończyków. Przy zastosowaniu jednej z zasad demokracji tj. negocjacji (pod warunkiem, że większość Katalończyków jasno wyrazi wolę oddzielenia się od Hiszpanii), może dojść do uchwalenia Katalonii niezależnym państwem, które zostanie uznane przez swoich europejskich sąsiadów i społeczność międzynarodową.

https://assemblea.cat/